علویان (طبرستان)
علویان طبرستان و گیلان علویون |
||||
|
||||
پرچم |
||||
گسترهٔ فرمانروایی علویان طبرستان و گیلان | ||||
پایتخت | آمل | |||
پایتخت تغییر یافته | ساری و استرآباد | |||
زبان(ها) | عربی (زبان اداری) طبری (زبان عوام) |
|||
دین | اسلام شیعههای زیدیه و امامیه | |||
دولت | نامشخص | |||
داعی | داعی کبیر | |||
محمد بن زید | ||||
داعی صغیر | ||||
ناصر کبیر | ||||
تاریخچه | ||||
- تأسیس | ۱۴ آبان ۲۴۳ | |||
- انقراض | ۹۲۸ |
از مجموعه مقالههای: |
||||||||
![]() ن • ب • و |
علویان طبرستان گروهی از بزرگان اولاد علی ابن ابیطالب به نام ائمه علوی بایزیدی بودند که در قرن دوم هجری در طبرستان قیام کردند. حسن بن زید ملقب به داعی کبیر در آن ناحیه ظهور کرد، او در روز ۲۵رمضان سال۲۵۰ قمری برابر با ۱۴آبان ۲۴۳ شمسی وارد قریه سعید آباد (مرزن آباد فعلی) در چالوس بین کلار و رویان شد، دو روز در آنجا ماند و مردم از اطراف برای بیعت نزد او آمدند سپس رهسپار رویان شد و نماز عید فطر را در مصلای رویان اقامه کرد بعد با همراهی مردم که از آبادیهای اطراف به او ملحق شدند به آمل رفت و عدهٔ بسیاری از افراد ناراضی و دستنشاندگان خلیفه (مانند طاهریان) او را تقویت کردند. وی به دعوت و نشر آئین تشیع زیدی و طرفداری از خاندان علی پرداخت. سلسله علویان طبرستان در تاریخ ۱۴ آبان ۲۴۳ خورشیدی تأسیس شد و پرچم سفید ایشان در دشتهای طبرستان استوار گشت.[۱]
مرکز حکومت آنان معمولاً آمل بود، انقراض آنان نیز به دست آل زیار و سامانیان صورت گرفت.[۲]